Η παρουσία της Airbnb, αδιαμφισβήτητα έχει επηρεάσει καταλυτικά την αγορά ακινήτων, με συνέπεια πολλές ευρωπαϊκές χώρες, να προβαίνουν στη λήψη αυστηρών μέτρων, όπως η απαγόρευση βραχυχρόνιων μισθώσεων σε πόλεις με αυξημένο τουριστικό ενδιαφέρον, αλλά και την θέσπιση αυστηρού νομοθετικού πλαισίου που ρυθμίζει τις σχετικές υπηρεσίες.

Φρένο, ωστόσο, φαίνεται να βάζει, στις παραπάνω παρεμβάσεις, η γνώμη του γενικού εισαγγελέα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, κου Maceij Szupunar, σύμφωνα με την οποία, οι υπηρεσίες που παρέχονται μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας Αirbnb, δεν αποτελούν μεσιτικές υπηρεσίες, αλλά υπηρεσίες της κοινωνίας της πληροφορίας.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, απάντησε επί δύο προδικαστικών ερωτημάτων, που ανέκυψαν κατά την εκδίκαση της ποινικής διαφοράς του Γαλλικού Συνδέσμου Τουριστικών Επιχειρήσεων (AHTOP) κατά της AIRBNB Ireland UC, αναφορικά με την φύση των παρεχόμενων από αυτήν υπηρεσιών. Το δικαστήριο, θα πρέπει να γνωμοδοτήσει για το αν οι υπηρεσίες που παρέχονται εντός κράτους μέλους της Ε.Ε. από την AIRBNB Ireland UC, μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας, η εκμετάλλευση της οποίας πραγματοποιήθηκε σε άλλο κράτος μέλος, εμπίπτει στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, προβλεπόμενη στο άρθρο 3 της Οδηγίας 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, καθώς και σε ποιο βαθμό μπορούν να τύχουν εφαρμογής οι περιορισμοί που τίθενται στην άσκηση του επαγγέλματος του κτηματομεσίτη στη Γαλλία.

Σύμφωνα με τη γνώμη του γενικού εισαγγελέα, η οποία ωστόσο δεν είναι δεσμευτική για το δικαστήριο, οι παρεχόμενες από την Airbnb υπηρεσίες εμπίπτουν στο νομοθετικό πλαίσιο της Οδηγίας 2000/31/ΕΚ και αποτελούν υπηρεσίες της κοινωνίας της πληροφορίας, καθώς η ίδια δεν ασκεί έλεγχο επί των ουσιωδών διαδικασιών των υπηρεσιών αυτών. Κατά συνέπεια, η παροχή τέτοιων υπηρεσιών, δεν μπορεί να υπόκεινται σε περιορισμούς, επιβαλλόμενους από το εσωτερικό δίκαιο κράτους μέλους, αφού μπορούν να παρέχονται ελεύθερα στα κράτη μέλη, χωρίς προηγούμενη αδειοδότηση από αυτά.

Έκπληξη ωστόσο προκαλεί το γεγονός ότι, ο ίδιος εισαγγελέας, στη γνώμη του επί της πολύκροτης υπόθεσης για την φύση των παρεχόμενων από την Uber υπηρεσιών, έκρινε ότι, αυτές δεν αποτελούν υπηρεσίες της κοινωνίας της πληροφορίας, αλλά υπηρεσίες μεταφοράς και κατά συνέπεια εμπίπτουν στην ειδικότερη νομοθετική ρύθμιση κάθε κράτους μέλους, στο οποίο αυτές παρέχονται.

Η απόφαση, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς σε περίπτωση που συνταχθεί με την γνώμη του γενικού εισαγγελέα, θα εγκαινιάσει μια νέα περίοδο για την αγορά των ακινήτων, με μικρά περιθώρια νομοθετικής παρέμβασης από τις έννομες τάξεις των κρατών μελών.

* Ιωάννα Κεφαλονίτη – Associate Andersen Legal
* Πηγή: capital.gr