Πλένουν αυτοκίνητα με το λάστιχο. Το νερό τρέχει ακατάπαυστα για να πλυθούν τα παράθυρα από την αφρικανική σκόνη. Ενα λάστιχο πεταμένο στο δρόμο με ανοιχτή τη βρύση, το νερό καταλήγει στο πουθενά.

Εικόνες καθημερινότητας στο Ηράκλειο, εικόνες μίας περιόδου που η παιδεία είναι σημαντικότερη από το πότισμα και το πλύσιμο.

Η λειψυδρία έχει χτυπήσει την πόρτα του Ηρακλείου. Σχεδόν ένας χρόνος μετά από την τελευταία καλή βροχή. Οι Δήμοι προσπαθούν να αφυπνίσουν τον κόσμο, του ζητούν τα αυτονόητα, να βάλουν φρένο στην αλόγιστη χρήση νερού. Οι ξενοδόχοι τρέμουν την ιδέα του τι μπορεί να συμβεί το καλοκαίρι. Ο Αποσελέμης έχει στερέψει, κάποιοι σκέφτονται ακόμα και τις… δεήσεις μήπως και ρίξει λίγες σταγόνες.

Αλήθεια, όμως, το θέμα είναι ότι το τελειώνει το νερό ή ότι εδώ και πολύ καιρό έχει τελειώσει η παιδείας μας;

[blockquote style=”1″]Πρέπει να ακούσεις τον κώδωνα κινδύνου για να μη τρέχει αλόγιστα η βρύση; Πρέπει να κινδυνεύσουμε από λειψυδρία για να μη πλύνεις με λάστιχο το αμάξι; [/blockquote]

Οχι. Είναι θέμα παιδείας. Είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε ένα πολύτιμο αγαθό.

Σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε περιοχή, σε κάθε πόλη. Είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε την καθημερινότητά μας; Είμαστε διατεθειμένοι να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα; Αν ναι, τότε δεν θα πούμε το νερό νεράκι. Αλλιώς ούτε η βροχή θα μας σώσει.