Το νέο νομοσχέδιο που έφερε το Υπουργείο Παιδείας μέσα στο κατακαλόκαιρο είναι βαθιά αντιεκπαιδευτικό :

 Μετατρέπει το σχολείο σε επιχείρηση. Έχει σκοπό να εδραιώσει την κρατική υποχρηματοδότηση και να οδηγήσει τους χορηγούς και κάθε είδους επιχείρηση να συνδιαμορφώνουν το περιεχόμενο σπουδών και τους γονείς να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Ουσιαστικά επιδιώκει την απόσυρση του κράτους από την υποχρέωση χρηματοδότησης της Εκπαίδευσης, ενώ τα τελευταία 10 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις έχουν πετσοκόψει περίπου κατά 60% τη χρηματοδότηση των σχολείων, αλλά και έχουν εκτινάξει τη φορολογία του λαού στα ύψη.

Αντί να φτιάξουν νέα, σύγχρονα και ασφαλή σχολικά κτίρια, πετάνε το μπαλάκι σε κάθε σχολείο, να λύσει τα προβλήματα που δημιούργησε η πολιτική τους!

 Δημιουργεί σχολεία πολλών ταχυτήτων, με διαφορετική χρηματοδότηση, διαφορετικό πρόγραμμα, διαφορετικά μαθήματα, διαφορετικά σχολικά βιβλία, κατηγοριοποιεί τα σχολεία σε «καλά» και σε «κακά», σε «πλούσια» και «φτωχά», καταργεί ακόμη περισσότερο την ενιαία εκπαιδευτική διαδικασία. Μέσα από διαδικασίες όπως η επιλογή  διαφορετικού βιβλίου («πολλαπλό βιβλίο»), ακόμα και ανάμεσα στα τμήματα της ίδιας τάξης ενός σχολείου, διογκώνονται οι ανισότητες, διαφοροποιείται ακόμα περισσότερο το τι μαθαίνει ο κάθε μαθητής. Και με τη βούλα του νόμου λένε ανοιχτά ότι δε δικαιούνται όλα τα παιδιά τα ίδια γράμματα! 

 Θα υποβαθμιστεί κι άλλο η μόρφωση που λαμβάνουν τα παιδιά. Αντικαθιστούν την αναγκαία επιστημονική γνώση που χρειάζεται για να μπορούν οι μαθητές να κατανοήσουν τον κόσμο, να αποκτήσουν κριτική σκέψη, με εφήμερες δεξιότητες, για να βγαίνουν από όλο και πιο μικρή ηλικία στην αγορά εργασίας (ακόμα και από 15 χρονών).

 Νομοθετεί τον ασφυκτικό έλεγχο των σχολείων. Με τον ασφυκτικό έλεγχο εφαρμογής όλων των παραπάνω από τους εκπαιδευτικούς, με την ταυτόχρονη αποδυνάμωση του Συλλόγου Διδασκόντων, του Συλλόγου Γονέων, αλλά και της μαθητικής κοινότητας όσον αφορά τις λειτουργίες του σχολείου, έχει σκοπό όχι μόνο να φιμώσει αλλά και να «τιμωρήσει» οποιαδήποτε φωνή αντίστασης σε αυτόν τον «οδοστρωτήρα».

Κι ενώ εδώ και δύο χρόνια οι μαθητές ζουν στη «δίνη» της τηλεκπαίδευσης με πολλαπλές και ψυχοκοινωνικές συνέπειες κουβέντα δεν γίνεται για ουσιαστικά μέτρα προστασίας για το νέο άνοιγμα των σχολείων παρότι ήδη διανύουμε ένα 4ο κύμα πανδημίας. Είναι χαρακτηριστικό πως καμία από τις θέσεις του γονικού κινήματος για μείωση των μαθητών ανά τάξη, για μονιμοποίηση των αναπληρωτών, για πρόσληψη του απαιτούμενου βοηθητικού προσωπικού (καθαρισμός, φύλαξη, τραπεζοκόμοι, νοσηλευτές, ψυχολόγοι), για δημιουργία άνετων και σύγχρονων υποδομών, δεν λήφθηκε υπόψη.

Οι πολύμορφες κινητοποιήσεις γονέων, μαθητών, εκπαιδευτικών, σωματείων εργαζομένων, που συνεχίζονται και κλιμακώνονται, είναι η καλύτερη απάντηση απέναντι στα νέα αντιεκπαιδευτικά μέτρα !

Το νομοσχέδιο αυτό πρέπει να μείνει στα χαρτιά!

· Όλα τα σχολεία να έχουν επαρκή κρατική χρηματοδότηση και στήριξη, με σύγχρονες υποδομές, εργαστήρια, βιβλιοθήκες και εξοπλισμό. Να μη βάζει ο γονιός το χέρι στην τσέπη για να μορφωθεί το παιδί του.
· Ολόπλευρη μόρφωση, σύγχρονα, επιστημονικά θεμελιωμένα και κατανοητά σχολικά βιβλία και αναλυτικά προγράμματα, ίδια για όλα τα παιδιά.
· Μέτρα για την έναρξη της νέας σχολική χρονιάς, τώρα να εξασφαλιστούν κατάλληλες αίθουσες, να αραιώσουν οι μαθητές στις τάξεις, να εξασφαλιστεί η καθαριότητα στα σχολεία, να γίνουν προσλήψεις εκπαιδευτικών με βάση τα πραγματικά κενά και τις ανάγκες.

Οι δασκαλοι

Οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Δ. Θεοτοκόπουλος» και «Φαιστός» εκφράζουν την κατηγορηματική αντίθεσή τους με το νομοσχέδιο το οποίο κυβέρνηση και Υπουργείο Παιδείας επιχειρούν να ψηφίσουν, για μια ακόμη φορά μέσα στο κατακαλόκαιρο. Είναι πρόκληση, τη στιγμή που φουντώνει το 4^ο κύμα πανδημίας, η κυβέρνηση και το Υ.ΠΑΙ.Θ. να καθησυχάζουν πως όλα είναι έτοιμα για τον Σεπτέμβριο.Τίποτα από όσα χρειάζεται και ζητάει η εκπαιδευτική κοινότητα από την πρώτη στιγμή,  για να ανοίξουν με ασφάλεια τα σχολεία δεν έχει γίνει.

Το νέο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας με τον παραπλανητικό τίτλο «Αναβάθμιση του Σχολείου και Ενδυνάμωση των Εκπαιδευτικών» κατατέθηκε  προς συζήτηση στη Βουλή. Αποτελεί  συνέχεια του καταιγισμού μέτρων και νομοθετημάτων που ελήφθησαν εν μέσω πανδημίας , όπως  η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η Τράπεζα Θεμάτων, οι αλλαγές στη Γ΄ Λυκείου,  ο τρόπος πρόσβασης, η αύξηση του αριθμού μαθητών στις τάξεις, οι περικοπές αντικειμένων κ.ά.

Η κυβέρνηση με επιλογή της δεν έχει μειώσει τον αριθμό των μαθητών στα τμήματα, ώστε να μην υπάρχει συγχρωτισμός, δεν έχει σχεδιάσει να γίνονται στα σχολεία μαζικά τεστ με ευθύνη του Ε.Ο.Δ.Υ., δεν έχει πάρει κανένα μέτρο για την καθαριότητα, για να επισκευαστούν οι προβληματικές αίθουσες και υποδομές, για να εξασφαλίσει περισσότερα σχολικά λεωφορεία και πιο πυκνά δρομολόγια για τη μετακίνηση των μαθητών κλπ. Εκτός αν το «όλα είναι έτοιμα» της πολιτικής ηγεσίας του Υ.ΠΑΙ.Θ. σημαίνει ξανά αναστολή λειτουργίας των σχολείων και τηλεκπαίδευση, κάτι το οποίο θα είναι καταστροφικό για τα παιδιά.

Αντί λοιπόν να λύσουν τα παραπάνω σοβαρά ζητήματα, συνεχίζουν τη νομοθέτηση αντιεκπαιδευτικών νομοσχεδίων, χρησιμοποιώντας, αυτή τη φορά, τον παραπλανητικό τίτλο «αναβάθμιση του σχολείου – ενδυνάμωση του εκπαιδευτικού».

Το νέο νομοσχέδιο αποτελεί  βαθιά αντιδραστική τομή, με δομικές αλλαγές στη λειτουργία και το περιεχόμενο του σχολείου, με επιτάχυνση προς τις δεξιότητες και την κατάρτιση,  με την «αυτονομία» από το δημόσιο – δωρεάν χαρακτήρα του και την πρόσδεσή του σε κανόνες επιχειρηματικής λειτουργίας, την «αυτονομία» από τις μορφωτικές ανάγκες όλων των μαθητών, τη δραματική όξυνση των μορφωτικών ανισοτήτων και τον αποκλεισμό χιλιάδων νέων από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, με την αξιολόγηση ως εργαλείο για την αύξηση των ταξικών φραγμών και την αποτελεσματική επιβολή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής στους μαθητές και την κατάταξη μαθητών, σχολείων και εκπαιδευτικών σε ένα πλαίσιο φόβου, υποταγής και αποτελεσματικής πειθάρχησης στους  παραπάνω στόχους. Και όλα αυτά πάνω σε ένα ιδεολογικό πεδίο που προτάσσει την «αριστεία» που δεν μπορεί παρά να είναι προνόμιο των λίγων και σε συνάρτηση πάντα με την ατομική ευθύνη.

Ένα νομοσχέδιο που στοχεύει στην καρδιά της εκπαιδευτικής διαδικασίας δηλαδή «τι και πώς μαθαίνουν οι μαθητές μας, τι και πώς διδάσκει ο εκπαιδευτικός και σε τι εργασιακό περιβάλλον θα δουλεύει από εδώ και εμπρός». Σε αυτό το σχολείο,  εξοβελίζεται πλήρως η δημοκρατία και η αξιοκρατία, η συλλογικότητα, η συμμετοχή και η συνεργασία, το παιδαγωγικό πλαίσιο και οι αρχές και υποκαθίστανται από συγκεκαλυμμένες σχέσεις εξάρτησης και μηχανισμούς προώθησης της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Κυριαρχεί η γραφειοκρατία, ο συγκεντρωτισμός και εντατικοποιείται η εργασία. Πάνω απ’ όλα όμως επιβάλλεται ο απόλυτος και ασφυκτικός έλεγχος των εκπαιδευτικών και του έργου τους, ενώ ανοίγει ο δρόμος για ευρύτερες ανατροπές στα εργασιακά μας δικαιώματα.