Οι εκπαιδευτικοί ανά την Ελλάδα καλούνται να ισορροπήσουν πάνω σ’ ένα τεντωμένο σχοινί που κάθε δευτερόλεπτο είναι έτοιμο να σπάσει. Στην περίπτωση του Γιάννη Φραγκάκη, το σχοινί έσπασε ήδη, ευτυχώς προσωρινά. Ο καθηγητής (Πληροφορικής) στα Χανιά έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από γονέα επειδή έκανε το καθήκον του. Συμβούλευσε το παιδί του θύτη να φορέσει μάσκα.

Aφού ο δράστης καταδικάστηκε (14 μήνες με αναστολή) ο κύριος Φραγκάκης προσπαθεί να συνεχίσει την επαγγελματική ζωή του μέσα στις τάξεις του σχολείου του κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που “ορίζει” η πανδημία: “Ο,τι συνέβη στη δική μου περίπτωση δεν είναι ο κανόνας, δεν αποτελεί ένα γενικό φαινόμενο. Οι αντιδράσεις ήταν ελάχιστες και παραμένουν ελάχιστες. Στο σχολείο εκτός από το περιστατικό στο οποίο άθελά μου ενεπλάκην, υπήρξε ακόμα μία αντίδραση” λέει στο σάιτ News24/7 o εκπαιδευτικός από τα Χανιά ο οποίος δείχνει ότι βλέπει πολύ καθαρά και αντικειμενικά τα πράγματα.

“Δεν κρίνω τις προσωπικές πεποιθήσεις κανενός. Τη μάσκα όμως τη φοράμε για να προστατεύσουμε κυρίως τους άλλους. Φανταστείτε να είμαι φορέας του ιού και να μπαίνω σε τάξεις των 22 και των 26 μαθητών. Θα μετατραπώ σε μία κινούμενη βόμβα κορονοϊού. Τα παιδιά έχουν αντιληφθεί πλήρως την κρισιμότητα της κατάστασης αλλά και τη χρησιμότητα της μάσκας. Δείχνουν ότι καταλαβαίνουν. Από την πλευρά μας, για να πιάσει τόπο το μέτρο, δείχνουμε και μία ανοχή, προσφέρουμε διαλείμματα μάσκας κτλ. Είμαστε άλλωστε εκπαιδευτικοί και όχι αστυνομικοί. Κάνουμε την καλύτερη δυνατή προσπάθεια για το κοινό καλό” συμπληρώνει.

Ο κύριος Φραγκάκης βάζει και ένα ζήτημα ευσυνειδησίας και αίσθημα καθήκοντος: “Ως άνθρωπος που έχει σοβαρό πρόβλημα και ανήκει στις ευπαθείς ομάδες, θα μπορούσα να μην φοράω μάσκα. Δεν μπορούσα όμως να διανοηθώ ότι θα ήταν δυνατόν μ’ αυτήν την επιλογή να κολλήσω τους υπόλοιπους. Δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ σ’ αυτό το ενδεχόμενο. Θα μπορούσα ακόμα και να πάρω άδεια. Και πάλι όμως δεν θα ήταν σωστό να απουσιάζω τώρα. Με βοηθάει και το γεγονός ότι στο νομό γενικότερα υπάρχει μικρό ιικό φορτίο”.

Το περιστατικό του ξυλοδαρμού το έχει τοποθετήσει ήδη στο χρονοντούλαπο της προσωπικής του ιστορίας: “Yπήρξε ακόμα και απειλητικό τηλεφώνημα πριν από τη δίκη. Ήθελα, πολύ απλά, να προστατεύσω την οικογένειά μου που έτσι και αλλιώς δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το περιστατικό. Ο άνθρωπος που με χτύπησε καταδικάστηκε, όπως γνωρίζετε, και ελπίζω ότι από εδώ και πέρα θα συμπεριφέρεται διαφορετικά. Εχει και μία αναστολή άλλωστε στην πλάτη του”.

Είναι, επίσης, ειλικρινής σχολιάζοντας την κατάσταση που διαμορφώνεται στα περισσότερα σχολεία της χώρας: “Το σχολείο που θα είμαι εφέτος έχει 15 τμήματα των 21-22 μαθητών το κάθε ένα. Μιλάμε δηλαδή για ένα μεγάλο σχολικό συγκρότημα. Δεν αισθανόμαστε τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια, είναι αλήθεια αυτό. Από την άλλη πλευρά όμως αυτό είναι το περιβάλλον που έχουμε να διαχειριστούμε και μέσα σ’ αυτό πρέπε να δουλέψουμε. Ούτε να στείλουμε μαθητές σ’άλλο σχολείο μπορούμε ούτε να αλλάξουμε τον κόσμο. Κάνουμε, άρα, το καθήκον μας όσο καλύτερα μπορούμε.

Και να είστε σίγουροι ότι το 99,9% των συναδέλφων μου θέλουν το καλό των μαθητών τους. Αλίμονο όμως αν αρχίσουμε να χτυπάμε τους εκπαιδευτικούς που κάνουν το καθήκον τους και εκτελούν τις οδηγίες της πολιτείας. Αλίμονο αν παίρνει ο καθένας το νόμο στα χέρια του. Δεν βρίσκομαι στο σχολείο για να επιβάλλω τις απόψεις μου. Βρίσκομαι για να κάνω τη δουλειά μου. Εδώ στα Χανιά, που είμαστε μία μικρή κοινωνία, και ο καθένας αφήνει το σημάδι του. Αυτό επιχειρώ και εγώ”.

Για την ιστορία, ο κ. Φραγκάκης διδάσκει τα τελευταία 18 χρόνια, από το 2002, σε διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Από τα γυμνάσια στο Πολυτεχνείο και στην Ακαδημία του Εμπορικού Ναυτικού. Διαθέτει, δηλαδή, ένα “βαρύ” βιογραφικό και ένα εύρος μόρφωσης. Παρόλα αυτά τονίζει ότι “δεν πρόκειται για κάτι που διαφοροποιεί ούτε την προσωπικότητά μου ούτε το χαρακτήρα μου. Προχωρώ μπροστά. Η συμπαράσταση των φίλων και των γνωστών μου μετά το ατυχές περιστατικό ήταν απίστευτη. Οπως και αυτή των συναδέλφων μου απ’ όλη την Ελλάδα, έλαβα εκατοντάδες μηνύματα. Και οι μαθητές μου το χειρίστηκαν πολύ ωραία. Εχουμε καθήκον, όπως σας είπα και πριν. Μεταξύ των καθηκόντων μας είναι να μην επιτρέψουμε οι κοινωνίες μας να μετατραπούν σε ζούγκλες”.