Η Κωνσταντίνα είχε ανεβάσει σε ένα δημοφιλές page, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών, μια φωτογραφία με το τεστ που έγραψε ο γιος της στη Γλώσσα, όπου διακρίνονται τα σχόλια του δασκάλου.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο Κωνσταντίνος είναι 10 ετών και πηγαίνει στην Πέμπτη τάξη του 1ου Δημοτικού στον Βύρωνα. Όπως μου αποκάλυψε η Κωνσταντίνα, που είναι παιδαγωγός σε παιδικό σταθμό, ο γιος της δαπανά πολύ περισσότερο χρόνο σε μαθήματα που έχουν να κάνουν με την Γλώσσα, σε σχέση με άλλα παιδιά. Οι δυσκολίες άλλωστε που αντιμετωπίζει ένα παιδί με δυσλεξία στο διάβασμα, το γράψιμο και τον συλλαβισμό οδηγούν πολλές φορές στην απογοήτευση και άλλες στην πολύ σκληρή δουλειά από μέρος των παιδιών τα οποία «τρέχουν» προκειμένου να προφθάσουν τους συμμαθητές τους.

«Αντιλήφθηκα μόνη μου ότι ο Κωνσταντίνος έχει δυσλεξία όταν ξεκίνησε στην πρώτη δημοτικού. Η δασκάλα που είχε τότε δεν το δεχόταν, έλεγε μάλιστα ότι ο μικρός βαριέται και γράφει ανάποδα η με άσχημα γράμματα» μου εξηγεί η Κωνσταντίνα η οποία χρειάστηκε να αλλάξει σχολείο στον γιο της μετά τα πρώτα δύο χρόνια.

Στο ποστ που ανέβασε, μοιράστηκε τα σχόλια που έγραψε ο δάσκαλος πάνω στο τεστ του Κωνσταντίνου. Σχόλια που συγκίνησαν τόσο τη μητέρα, αλλά και όλο τον διαδικτυακό κόσμο. Σχόλια ενθάρρυνσης. Μόλις σε δυο γραμμές. Τόσες χρειάζονται.

Διαβάστε την ανάρτηση:

Κωνσταντίνος (10 ετων)
-Μαμά γράφουμε τεστ γλώσσας. Πωπωωω τι θα κάνω που δν θυμαμαι με τίποτα ορθογραφία με αυτή την δυσλεξία;
-Δν πειράζει αγόρι μου θα προσπαθήσεις κ θα γράψεις όσο καλύτερα μπορείς… Άλλωστε η προσπάθεια μετράει κ όχι ο βαθμός για μένα. Ξέρω τι προσπάθεια καταβάλλεις καθημερινά.
-Μαμά πήραμε το τεστ. Πήρα 8.Ειναι καλό το 8;;
-Είναι εξαιρετικό!!!! Είμαι πολύ περήφανη. Κ ξέρεις γιατί;; Για 2 λόγους. Πρώτον για εσένα γιατί προσπαθείς κ δεύτερον για τον δάσκαλο σου κ τα σχόλια που σου γράφει κάθε φορά γιατί για μένα αυτά έχουν μεγαλύτερη αξία από το 10 η το 8.
Όταν ο δάσκαλος αφουγγραζεται κ είναι εκεί….. Για τις ανάγκες κ τον μαθητή του εγώ μόνο να υποκλιθω μπορώ!!! Ευχαριστώ λοιπόν ολόψυχα! Παγκόσμια ημέρα εκπαιδευτικών σήμερα κ εγώ βρήκα την ευκαιρία να το εκφράσω!!!!

«Συγκινήθηκα» μου εξομολογείται η Κωνσταντίνα «γιατί επιτέλους είδα έναν άνθρωπο με ενσυναίσθηση και αγάπη να ενθαρρύνει τον μικρό. Να κατανοεί την δυσκολία του και να νοιάζεται να βρει τρόπους να τον βοηθήσει. Από την πρώτη στιγμή που μίλησα μαζί του στο τηλέφωνο, έδειξε το ενδιαφέρον του και μου έκανε στοχευμένες ερωτήσεις αναφορικά με τους τομείς που δυσκολεύεται το παιδί. Ένιωσα ευτυχής που κάποιος με καταλαβαίνει» καταλήγει με την χαρά αυτή της μητέρας που μπορεί επιτέλους να μοιραστεί ένα τέτοιο φορτίο.

Δεν είναι όλες οι μέρες εύκολες για την Κωνσταντίνα, η οποία γνωρίζει καλά ότι, όπως και ο γιος της, έτσι και η ίδια θα πρέπει να προσπαθεί λίγο παραπάνω από τις υπόλοιπες μαμάδες. Γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι αυτή η δυσκολία φέρνει άρνηση και την άρνηση ακολουθεί η αντιπαράθεση μεταξύ γονέα και παιδιού όταν έρχεται η ώρα της μελέτης στο σπίτι. «Υπάρχει θυμός, νεύρα, ματαίωση και ξέσπασμα προς το πρόσωπό που προσπαθεί να βοηθήσει το παιδί στη μελέτη» μου εξηγεί.

Όσο όμως υπάρχουν άνθρωποι σαν τον δάσκαλο του Κωνσταντίνου, τότε ο Κωνσταντίνος δεν θα πάψει ποτέ να προσπαθεί. Και όσο ο Κωνσταντίνος προσπαθεί, όλοι εμείς θα έχουμε ελπίδα.