Σκηνή 1η: Το 2001, η τότε επίτροπος στην Ε.Ε. Αννα Διαμαντοπούλου πρότεινε να υιοθετήσει η χώρα μας τα αγγλικά ως δεύτερη επίσημη γλώσσα. Η πρότασή της ξεσήκωσε αντιδράσεις, από τον τότε πρύτανη του ΕΚΠΑ κ. Γ. Μπαμπινιώτη μέχρι τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Ο αριστερός Αλέκος Αλαβάνος μάς προειδοποιούσε ότι θα γίνουμε «κλωνοποιημένα Αμερικανάκια». Σήμερα η Νίκη Κεραμέως εισάγει την εκμάθηση των αγγλικών από την ηλικία των 4 ετών.

Σκηνή 2η: Κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τη ΔΑΚΕ εκπαιδευτικών (Ν.Δ.), η αύξηση της αυτονομίας του σχολείου οδηγεί σε «διαρκές κυνήγι πόρων», που αποκόπτει την εκπαίδευση από «την ανθρωπιστική παιδεία». Η κ. Κεραμέως εκτίναξε ψηλά την αυτονομία του σχολείου.

Σκηνή 3η: Το 2012, δώδεκα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν ερώτηση-καταγγελία ότι μια ιδιωτική εταιρεία μαγάρισε «τον ευαίσθητο τομέα του δημόσιου σχολείου» δωρίζοντας λεφτά για επισκευές σχολείων. Κινδυνεύει, έλεγαν, η εκπαίδευση να προσαρμοστεί στις ανάγκες της αγοράς αντί στη γνώση για τη γνώση. Ετσι μας κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ 4,5 χρόνια. Μακριά από την αγορά, μακριά από τις δεξιότητες. Και φτάσαμε στο σημείο όπου 25% των φοιτητών ΙΕΚ είναι απόφοιτοι ΑΕΙ που αναζητούν δεξιότητες για επαγγελματική αποκατάσταση. Η κ. Κεραμέως αναδεικνύει την απόκτηση δεξιοτήτων πιο σημαντική από την απόκτηση γνώσεων την εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Σκηνή 4η: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε πιστή στην προγραμματική της δήλωση «αποσύρουμε τον βραχνά της ψευδοαξιολόγησης (των εκπαιδευτικών)». Η κ. Κεραμέως παρουσίασε την πιο ολοκληρωμένη πρόταση αξιολόγησης.

Οι τέσσερις σκηνές αρκούν για να δείξουν ότι τούτο το νομοσχέδιο για τα σχολεία δεν είναι μία ακόμη «μεταρρύθμιση» ρουτίνας, από αυτές που κάθε υπουργός Παιδείας θεωρεί υποχρέωση να κάνει στη θητεία του. Είναι ένα τόλμημα που θα ξεσηκώσει θύελλες στην καθ’ ημάς Ανατολή, στις αριστερές-δεξιές ιδεοληψίες, στα συντεχνιακά συμφέροντα. Η δε εφαρμογή του μετά την υπερψήφισή του θα είναι αμφίβολη, όπως μας δίδαξε ο νόμος Διαμαντοπούλου για τα πανεπιστήμια, που και εκείνος είχε ξεσηκώσει αντίστοιχες θύελλες. Θα χρειαστεί σκληρός αγώνας για να αποδώσει καρπούς. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα παραμείνει στα χρονικά ως σπόρος για τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Και αυτό οφείλει να κινητοποιεί αγωνιστικά κάθε πραγματικό πατριώτη που νοιάζεται για τα παιδιά της Ελλάδας. 

Καθημερινή