Ξετυλίγεται το κουβάρι της υπόθεσης της επίθεσης της 34χρονης, την ώρα που η ίδια αγωνίζεται να πατήσει ξανά στα πόδια της, περιμένοντας φυσικά την απόδοση Δικαιοσύνης και τον εντοπισμό του δράστη.

Η επίθεση αυτή αποτελεί ένα τραυματικό γεγονός για την ίδια, το οποίο θα τη βαραίνει για μια ζωή.
Μιλάμε για μια κοπέλα, η οποία βλέπει (και θα βλέπει) την εικόνα της αλλοιωμένη, με σημάδια και ουλές χαραγμένα ανεξίτηλα πάνω της. Βλέπει επίσης την ψυχολογία της να αλλάζει, μετά την κατάσταση σοκ στην οποία βρίσκεται.

Το μετατραυματικό στρες, θα είναι ο δικός της Γολγοθάς τον οποίο θα πρέπει να ανέβει, μετά από την αιφνίδια επίθεση την οποία δέχτηκε και την οποία η ίδια θα ζει ξανά και ξανά μέσα από τα όσα θα έχει μέσα της και θα φέρνει ηθελημένα και άθελα της στο μυαλό της. Ενας ήχος, μια εικόνα, μια σκέψη, μια κουβέντα θα «ξυπνούν» τον εφιάλτη…

Μέσα σε δευτερόλεπτα, η επίθεση αυτή «σκότωσε» την ταυτότητα της 34χρονης, κατέστρεψε τη δομημένη της εικόνα. Συνεπώς η ίδια πρέπει να μπει στη διαδικασία να ενώσει παλι τα κομμάτια της και να ξαναχτίσει την εικόνα της από την αρχή, μέσα από τα νέα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί.

Η 34χρονη θα πρεπει να μπει σε αυτή τη δοκιμασία, χτίζοντας ξανά τον εαυτό της, εχοντας ανάγκη τη στήριξη της κοινωνίας. Είναι το θύμα αυτής της επίθεσης και όχι ο θύτης.

Είναι το θύμα, όσο κι αν ορισμένοι, άθελα τους ή μέσα από την προσπάθεια τους να κεντρίσουν το ενδιαφέρον τηλεθεατών, αναγνωστών κ.α., εστίασαν – κακώς – στην 34χρονη, στον τρόπο που ντυνόταν, στα ταξίδια που έκανε, στον τρόπο που διασκέδαζε, στην εξωτερική της ομορφιά.

Πτυχές της ζωής της και του εαυτού της, που ουδόλως έπρεπε να απασχολούν και να συζητιούνται καν. Δεν είναι δυνατόν να φτάνουμε στο σημείο σε αυτή την υπόθεση να συζητάμε τον όρο «victim blaming» και να βλέπουμε το θύμα να μετατρέπεται σε…θύτη.

Η 34χρονη βρέθηκε ακόμη και στο στόχαστρο κάποιες φορές με έμμεσο τρόπο, στην προσπάθεια κάποιων να το παίξουν ερευνητές, αναζητώντας την αλήθεια

Φτάσαμε στο σημείο να συζητάμε πλέον για τον κίνδυνο στίγματος της γυναίκας αυτής. Φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε για την ηθική της. Να σχολιάζουμε με τρόπο σεξιστικό πράγματα που αφορούν την 34χρονη.

Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε με όρους ομορφιάς μπροστά σε μια τέτοια υπόθεση γιατί με αυτο τον τρόπο βάζουμε τελικά σε κίνδυνο την ηθική της, η οποία δεν μπορεί να πέφτει στο τραπέζι της συζήτησης.

Αυτό που πρέπει να σχολιαστεί είναι ο θύτης και το γεγονός πως – με βάση τα στοιχεία και την εμπειρία των ειδικων που έχουν ήδη αποφανθεί – φαίνεται πως δεν έχει έναν υγιή ψυχισμό. Υπάρχει μια διαταραχή στον ψυχισμό του, είτε είναι ο άμεσος δράστης, είτε ο ηθικός αυτουργός, αυτός που έδωσε την εντολή.

Το μήνυμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο για να μην «μολυνθεί» το κριτήριο της κοινωνίας, ώστε να φτάσουμε στο έσχατο σημείο να εξισώνουμε το θύτη με το θύμα…

 

Ανδρέας Κριτσωτάκης