Είναι από τις περιπτώσεις των καλλιτεχνών που με αργά και σταθερά βήματα, προσφέρουν εμπνευσμένες μουσικές προτάσεις που αγαπιούνται και αγκαλιάζονται από το Κοινό.

Ο λόγος για το Νίκο Ταβερναράκη, ο οποίος είναι ένας τραγουδοποιός με ιδιαίτερες ευαισθησίες, «ντύνοντας» τα τραγούδια του με μουσικά χρώματα καλώντας τον ακροατή να συνταξιδέψει μαζί του.

Εργαζόμενος στο Δήμο Ηρακλείου ο ίδιος, αριθμεί πάνω από δύο δεκαετίες πορείας στον καλλιτεχνικό χώρο, με μεγάλη προσφορά στη σύνθεση, στο στίχο και στην ερμηνεία. Και αν ο Νίκος Ταβερναράκης, δε συνηθίζει να μιλά συχνά, για τον ίδιο μιλούν τα τραγούδια του και οι πάμπολλες σπουδαίες συνεργασίες του, με καλλιτέχνες όπως οι: Π. Θαλασσινός, Ν. Ζιώγαλας, Μ. Πασχαλίδης, Μ. Κώτη, Μ. Τζουγανάκης, Β. Σκουλάς, Β. Σταυρακάκης και τόσοι άλλοι.

Ο Νίκος Ταβερναράκης, αποκαλύπτεται στο voucherergasia.gr και μιλά για τον ίδιο, την πορεία του και τη μεγάλη του αγάπη, τη Μουσική και το τραγούδι.

Συνέντευξη στον Ανδρέα Κριτσωτάκη

 

1. Αριθμείτε πάνω από δύο δεκαετίες πορείας μέσα στο μουσικό στερέωμα. Ποια είναι η κινητήρια δύναμη σας και η έμπνευσή σας;

«Πράγματι 23 χρόνια πάνε από τότε που ξεκίνησα ενεργά να συναντιέμαι με τις νότες και να ψάχνω νέους δρόμους που θα μου δώσουν απλά και μόνο την συνέχεια. Κατά καιρούς μέσα σε όλο αυτό το μουσικό συνονθύλευμα συναντήθηκα  με πολλούς σπουδαίους μουσικούς και ταυτόχρονα σπουδαίους ανθρώπους. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που η μουσική έγινε μέρος της ζωής μου.

Κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα. Έτσι ξεκινάει η καθημερινότητα. Οπότε η έμπνευση είναι καθημερινή. Αυτό θα ήταν που θα ήθελα πραγματικά, του να βρίσκομαι σε καθημερινή βάση σε μια διαρκή καταγραφή και στίχων μα και μουσικών προτάσεων.  Όμως η έμπνευση είναι στιγμές ή σταγόνες της βροχής όπως και η ίδια η ζωή. Η κινητήρια δύναμη δεν είναι τίποτα άλλο παρά το τώρα…αυτό που ζώ που συναλλάσσομαι στον απρόβλεπτο χρόνο που διανύω. Όλα έρχονται ξαφνικά και αυτή είναι η ομορφιά. Τίποτα δεν είναι δεδομένο».

 

2. Η μουσική τελικά πηγάζει από μέσα μας; Είναι η αποτύπωση του προσωπικού μας ταξιδιού;

«Συμφωνώ απόλυτα με την ερώτηση που μοιάζει σαν απάντηση. Όλα όσα καταγράφονται μέσα στα τραγούδια μου είναι το μέσα μου, αλλοίμονο αν δεν ήταν. Νιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα τραίνο που απλά ταξιδεύει, χωρίς να υπάρχει τελικός σταθμός. Υπάρχουν στάσεις που κάποιες φορές κατεβαίνω, μένω για λίγο και μετά ξανανεβαίνω για να συνεχίσω το υπέροχο αυτό ταξίδι σας το άγνωστο. Βέβαια όσους περισσότερους συνταξιδιώτες έχω τόσο το καλύτερο για μένα και κατά καιρούς έρχονται και παρέρχονται». 

 

3. Μέχρι σήμερα έχετε δώσει στο Κοινό τραγούδια και ερμηνείες που έχουν αγαπηθεί ιδιαίτερα. Τα τραγούδια σας θα τα συγκαταλέγατε σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία;

«Δεν ξέρω αν έχουν αγαπηθεί ή όχι, αλλά και μόνο που έχουν πάρει σάρκα και οστά και ερμηνεύτηκαν, μπορώ να αισθάνομαι χαρούμενος, μα και ταυτόχρονα μεγάλη συγκίνηση. Είμαστε μια οικογένεια προσωπικά με τους στίχους μου και με την μουσική μου. Νιώθω πολύ ευλογημένος που έχω βρει την όαση μου, στην απέραντη έρημο της ζωής. Δεν υπάρχει για μένα κατηγορία που θα μπορούσες να εντάξεις ένα τραγούδι. Η μουσική είναι μια. Απλά υπάρχουν χώροι μόνο στην καρδιά μας για να ξαποστάσει ένα τραγούδι και να φιλοξενηθεί όσο νιώθουμε εμείς την ανάγκη  να γίνουμε οικοδεσπότες. Δεν υπάρχουν κατηγορίες, απλά υπάρχουν ψυχικοί κόσμοι που θα τους αγγίξεις ή θα τους αφήσεις αδιάφορους».

 

4. Τι είναι για εσάς αυτό που λέμε καλό ελληνικό τραγούδι;

«Το καλό ελληνικό τραγούδι ή γενικά το τραγούδι, είναι υποκειμενικό. Τι είναι κακό δηλαδή; Μπορεί για μένα μια μουσική ή ένας στίχος να με στείλει στο φεγγάρι και ταυτόχρονα κάτι άλλο να με στείλει στα έγκατα της γης. Δεν υπάρχει τραγούδι που έγραψα και δεν το θεωρώ καλό. Αυτό όμως ισχύει για μένα, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει και ο κόσμος που το ακούει να το θεωρεί καλό. Σίγουρα όμως μπορείς να ξεχωρίσεις την ποιότητα σε ένα στίχο ή και σε μια μουσική, αλλά και αυτό πάλι είναι υποκειμενικό. Βλέπεις τραγούδια που επηρέασαν χιλιάδες ακροατές να τα ακούσουν και δεν είχαν τίποτα να σου πουν και το αντίθετο. Άρα όλα είναι σχετικά. Το να αποδεχθείς ένα τραγούδι ή όχι έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεση του ακροατή».

 

5. Οι συνεργασίες σας με πολλούς καταξιωμένους καλλιτέχνες είναι μια επιβράβευση για εσάς;

«Εκείνο που νιώθω πάνω από όλα για μένα είναι μια μεγάλη ικανοποίηση ότι γενικά ερμηνευτές θέλησαν να τραγουδήσουν τα τραγούδια που τόλμησα να γράψω και να με συνοδεύσουν στο ταξίδι μου, που όπως είπαμε είναι απρόβλεπτο. Αυτοί βέβαια οι ερμηνευτές είναι πράγματι κάποιοι. Εννοώ γνωστοί και καταξιωμένοι στον χώρο τους πολλά χρόνια τώρα με σπουδαία καλλιτεχνική πορεία και κάποιοι άλλοι λιγότερο γνωστοί στο ευρύτερο κοινό, αλλά σπουδαίοι σε αυτό που κάνουν. Τους ευχαριστώ από καρδιάς όλους μα όλους. Ερμήνευσαν με τον καλύτερο τρόπο ότι άγγιξαν και το έκαναν, γιατί το ήθελαν και όχι γιατί  έπρεπε. Νιώθω ότι ήμουν τυχερός που συνεργάστηκα με όλο αυτόν τον καλλιτεχνικό κόσμο. Είναι πράγματι ευλογία για μένα. Η ερμηνεία είναι υπόθεση ψυχής, αλλοίμονο αν δεν σε αγγίζει ένα τραγούδι κι εσύ το ερμηνεύεις, τότε το μόνο που θα βγει ως αποτέλεσμα θα είναι το τίποτα. Βέβαια δεν μπορώ να μην ευχαριστήσω στα χρόνια που έχω κάνει όλες αυτές τις συνεργασίες και τους μουσικούς που έπαιξαν ή ενορχήστρωσαν ή έκαναν την ηχοληψία. Ήταν πράγματι η ομορφιά του θέλω που μετουσιώθηκε σε εικόνες με χίλια χρώματα».

 

6. Πριν λίγα χρόνια σας δώσατε ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ με τίτλο «Η Δική μου η Αλήθεια Κρύβεται στα Παραμύθια». Ποια είναι η δική σας αλήθεια;

«Ναι αυτό ήταν το τελευταίο μου άλμπουμ. Το έβδομο κατά σειρά. Συγκίνηση, χαρά, ευθύνη, προσδοκία και πολλά άλλα μου βγήκαν εκείνη την περίοδο. Ο τίτλος ήταν και είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικός για μένα και κυρίως για τις δικές μου αλήθειες. Ίσως να ήταν και ο προπομπός για αυτό που θα ακολουθήσει όπου αυτή την περίοδο γράφουμε παιδικά τραγούδια παραμύθια και αισθάνομαι την απόλυτη ευτυχία, γιατί κι εγώ γίνομαι παιδί. Η αλήθεια είναι δύσκολη να προσεγγιστεί, όχι μόνο για μένα, αλλά και για όλους μας. Είναι δύσκολο να την ακούσεις, να την δεις και να της μιλήσεις κατάματα. Τις περισσότερες φορές δεν είμαστε έτοιμοι να την συναντήσουμε και ας λέμε ότι την θέλουμε διακαώς. Τα παραμύθια πράγματι κρύβουν αλήθειες και κάπου εκεί είμαι κρυμμένος ή μάλλον κουρνιασμένος, απολαμβάνοντας τους γρίφους που μιλάνε χωρίς να σου εξηγούν. Άρα εδώ υπάρχει αιτία και αφορμή του να ανακαλύψεις ότι εσύ θέλεις, είτε είναι αυτό ψέμα, είτε είναι αλήθεια, όπως εσύ την καταλαβαίνεις ή την αποδέχεσαι».

 

7. Συμμετοχή είχε και η κόρη σας σε αυτή τη μουσική πρόταση. Το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά τελικά; Σας προέρχεστε από μουσική οικογένεια και πότε συνειδητοποιήσατε ότι η μουσική και η σύνθεση είναι αυτό που θέλετε να κάνετε στη ζωή σας;

«Τι όμορφο αυτό να βλέπεις τα παιδιά σου να συμμετέχουν σε αυτό που κάνεις. Η κόρη μου συμμετείχε με μια απαγγελία, σε εκείνο το άλμπουμ και ήταν πολύ ιδιαίτερο όλο αυτό και για μένα και για την ίδια. Σήμερα παίρνει πιο σοβαρό ρόλο, αφού ερμηνεύει και απολαμβάνει όλα τα τραγούδια που κάνουμε αυτή την περίοδο. Την συμμετοχή του όμως δηλώνει και ο γιος μου σε όλο αυτό. Οπότε καταλαβαίνετε ότι τα συναισθήματα είναι πάνω κάτω με την καλή έννοια. Είναι υπέροχο όλο αυτό. Ελπίζω να βρουν τους δρόμους τους σε ότι και να κάνουν. Δεν πρόκειται να τους πω αν θα πρέπει να ασχοληθούν με την μουσική ή όχι, αυτό είναι δικό τους θέμα. Όμως είμαι εδώ για να τους πω την άποψη μου, όταν και αν μου την ζητήσουν. Δεν προέρχομαι από την απόλυτη μουσική οικογένεια, με τον μπαμπά να παίζει κάποιο μουσικό όργανο, αλλά όμως τραγουδούσε για τον εαυτό του, όπως θα λέγαμε στην καθομιλουμένη. Όμως όλη η οικογένεια σχεδόν και τα αδέρφια μου μα και τα παιδιά τους ασχολούνται με τον χώρο της μουσικής.

Η μουσική ήρθε και με συνάντησε σε μεγάλη ηλικία, περίπου στα 27. Μέχρι τότε δεν είχα ασχοληθεί με κάτι που να προετοιμάζει όλο αυτό που έγινε. Ξαφνικά χωρίς να με προειδοποιήσει μου χτύπησε την πόρτα και όλα ξεκίνησαν. Από τότε είμαστε ένα».

 

8. Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζει κανείς υποχρεώσεις της καθημερινότητας και παραγωγή μουσικής;

«Οι σημερινοί ρυθμοί της ζωής από μόνοι τους είναι δύσκολοι. Αν όμως αγαπάς όλα αυτά που κάνεις δεν νιώθεις την κούραση. Η ζωή τρέχει σαν το νερό του ποταμού κι εσύ καλείσαι να δροσιστείς χωρίς να πνιγείς. Από εσένα εξαρτάται το πώς θα συμπεριφερθείς στον εαυτό σου κι επομένως και στους άλλους. Προσωπικά ισορρόπησα μέσα από την μουσική που για μένα είναι το αντιστάθμισμα στην όποια στενοχώρια ή θλίψη. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή. Οπότε όλα έχουν ρυθμιστεί με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε ο χρόνος να αξιοποιείται χρήσιμα».

 

9. Η Κρήτη τελικά διακατέχεται από μουσική. Οι Κρητικοί αγαπούν τη μουσική. Είναι στο dna μας;

«Το έχω πει πολλές φορές ότι η Κρήτη είναι ένας παράδεισος μουσικής. Μοιάζει σαν ένα ηφαίστειο που συνεχώς εκρήγνυται και όλες αυτές οι εκρήξεις είναι μουσικές αναζητήσεις πολλών συνοδοιπόρων. Πράγματι το έχουμε μέσα μας. Η μουσική πάλλεται σε κάθε στιγμή, σε κάθε παρέα,  σε κάθε εκδήλωση. Είναι κομμάτι του εαυτού μας».