Ο συνταξιούχος ηλεκτρολόγος Μανώλης Καταλαγαριανάκης, αδελφός του εκπαιδευτικού και γνωστού συνδικαλιστή Γιάννη Καταλαγαριανάκη, προσβλήθηκε από τον κορωνοϊό πριν από 15 ημέρες. Ένα λιποθυμικό επεισόδιο ήταν εκείνο που τον οδήγησε στο νοσοκομείο, όπου και διαγνώστηκε θετικός στην covid-19. 

Σύμφωνα με τα όσα επισήμανε μιλώντας στο cretalive ο Γιάννης Καταλαγαριανάκης, οι οδηγίες που του δόθηκαν ήταν να επιστρέψει στο σπίτι, να παραμείνει σε καραντίνα και να μετρά τακτικά το οξυγόνο του με ένα οξύμετρο “αμφίβολης αξιοπιστίας” όπως τονίζει ο εκπαιδευτικός. 

Ο 65χρονος αδελφός του, ο οποίος να σημειωθεί ήταν υγιής, χωρίς υποκείμενα νοσήματα, επέστρεψε στο σπίτι ακολουθώντας τις οδηγίες των γιατρών και απομονώθηκε, καθώς από τον κορωνοϊό είχε προσβληθεί και η σύζυγός του. Όσο περνούσαν οι μέρες όμως, η κατάσταση της υγείας του επιδεινωνόταν. “Καιγόταν στον πυρετό για μέρες” λέει ο Γ. Καταλαγαριανάκης και δύο φορές επικοινώνησε με νοσοκομείο του Ηρακλείου περιγράφοντας τα συμπτώματά του και ρωτώντας αν θα έπρεπε να νοσηλευθεί. Οι γιατροί, όμως επέμεναν, ότι θα έπρεπε να παραμείνει στο σπίτι, πράγμα το οποίο έκανε…

Το βράδυ της Κυριακής, όμως, ο οργανισμός του δεν άντεξε και άφησε την τελευταία του πνοή, μόνος χωρίς ιατρική συνδρομή. 

«Διαλέγουν ποιος θα πεθάνει σπίτι του και ποιος θα νοσηλευτεί στο νοσοκομείο και επιρρίπτουν την ευθύνη στον καθένα από μας» λέει ο Γιάννης Καταλαγαριανάκης για την απώλεια του αδελφού του και επισημαίνει “είναι άδικο να πεθαίνει έτσι ο κόσμος”.

Στο περιστατικό αναφέρθηκε με ανάρτησή της στο Facebook και η δημοσιογράφος Φανή Καλαθάκη, η οποία επισημαινει:

“Κατ’αρχάς θέλω να ξεκαθαρίσω ότι αντιλαμβάνομαι στο μέτρο που μπορώ τον αγώνα που δίνουν οι υγειονομικοί στα νοσοκομεία μας υπό συνθήκες covid. Όμως αυτό που μού μεταφέρεται είναι τρομερό για την οικογένεια ενός ανθρώπου που πέθανε αβοήθητος αργά χθες το βράδυ από κορονοϊό. Η ιστορία του έχει ως εξής: νοσεί πριν από περίπου 2 εβδομάδες και λαμβάνει την οδηγία να το περάσει στο σπίτι του, πράγμα που κάνει. Το Σάββατο όμως νιώθει την κατάστασή του να επιβαρύνεται και ενώ του είχε πέσει ο πυρετός των προηγούμενων ημερών, ξαφνικά ανεβαίνει πάλι. Τηλεφωνεί στο ΠΑΓΝΗ και ρωτάει έναν γιατρό αν πρέπει να πάει εκεί. Του απαντάει πως είναι φυσιολογική η εξέλιξη και να παραμείνει στο σπίτι. Το βράδυ του Σαββάτου η κατάστασή του χειροτερεύει κι άλλο και ξαναπαίρνει τηλέφωνο στο ΠΑΓΝΗ. Το σηκώνει ο ίδιος γιατρός τον οποίο ενημερώνει γι’αυτό, για να εισπράξει την απάντηση “καλά όλη μέρα με εσάς θα ασχολούμαστε; Μείνετε σπίτι”. Έκλεισε το τηλέφωνο ο άνθρωπος αποκαρδιωμένος. Η Κυριακή τον βρήκε ακόμα χειρότερα αλλά δεν τόλμησε να ξαναπάρει. Την Κυριακή το βράδυ, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο άνθρωπος πέθανε στο σπίτι του χωρίς να ασχοληθεί κανείς από το νοσοκομείο μαζί του. Δεν επιβάρυνε καθόλου το σύστημα, δεν έφαγε το χρόνο κανενός. Ξαναλέω ότι κανείς δεν θέλει να βρίσκεται στη θέση των γιατρών και των νοσηλευτών αυτό το διάστημα. Και είναι σίγουρο ότι έχουν φτάσει ή και ξεπεράσει τα όρια της επαγγελματικής εξουθένωσης. Όμως ένας άνθρωπος μόλις 65 χρονών, χωρίς κανένα υποκείμενο νόσημα, έφυγε έτσι, γιατί από την εξάντληση ενός γιατρού δεν αξιολογήθηκε σωστά η περίπτωσή του. Ή γιατί τα νοσοκομεία έχουν φτάσει στο σημείο να κάνουν αυστηρή αξιολόγηση -ακόμα και δια τηλεφώνου- για να κατανείμουν σωστά τις δυνάμεις τους και να μπορούν να αντιμετωπίσουν το κύμα των νοσηλειών. Η λύση είναι μία, ΛΕΦΤΑ για την υγεία”.