Τη στιγμή που οι επιστήμονες επιδίδονται σε ένα «μαραθώνιο» για να βρουν θεραπεία και εμβόλιο, τα κράτη αναζητούν τη «συνταγή» προκειμένου να σωθούν θέσεις εργασίας. Ενδεικτική των ανησυχιών που εκφράζονται είναι η έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), η οποία επισημαίνει ότι περίπου 1,6 δισ. εργαζόμενοι, σχεδόν το ήμισυ του εργατικού δυναμικού του πλανήτη, κινδυνεύουν άμεσα να χάσουν τα προς το ζην λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.

 

Τη δική της λύση στο πρόβλημα της ανεργίας αναζητά και η Ελλάδα, με τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις να είναι αντιμέτωποι με 5 σημαντικές προκλήσεις εν όψει της σταδιακής άρσης μέτρων και της επιστροφής στην εργασία.

 

Το εργατικό δυναμικό στην Ελλάδα έχει δεχθεί σφοδρά πλήγματα την τελευταία δεκαετία. Οπως εξήγησε στο iefimerida.gr ο δικηγόρος – εργατολόγος Γιάννης Καρούζος, υπό τον φόβο της «έκρηξης» των τιμών της ανεργίας, το οικονομικό επιτελείο έχει ήδη ξεκινήσει να επεξεργάζεται το πώς θα χρησιμοποιήσει το πρόγραμμα SURE της Κομισιόν.

 

Σύμφωνα με τον κ. Καρούζο η Ελλάδα μελετά δυο μοντέλα, από τη Γερμανία και την Ιταλία, τα οποία έχουν κοινό παρονομαστή: τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να μειώσουν τα ωράρια των εργαζομένων τους χωρίς οι ίδιοι να έχουν μεγάλες απώλειες στις απολαβές τους, καθώς το κράτος θα επιδοτεί ποσοστό του μισθού που «χάνεται».

 

Ο Γιάννης Καρούζος εξηγεί:

 

«Στη Γερμανία υπάρχει το Kurzarbeit, ένα πρόγραμμα στο οποίο έχει ήδη ζητήσει να υπαχθεί η Lufthansa, καθώς έχει δει σημαντική μείωση δραστηριότητας. Το πρόγραμμα προβλέπει ότι το κράτος θα καλύπτει ποσοστό του μισθού που χάνεται, όταν επιβάλλεται εκ περιτροπής ή μερική εργασία. Για παράδειγμα, εργαζόμενος που λαμβάνει κανονικά 1.500 ευρώ, με την εκ περιπτροπής λαμβάνει τελικά 700 ευρώ. Στα 800 που υπολείπονται το κράτος θα καλύψει το 60%, δηλαδή 480 ευρώ. Ο εργαζόμενος τελικά θα λάβει 1.180 αντί για 1.500 όμως θα κρατήσει τη θέση του. Υποχρεωτικό γι’ αυτές τις εταιρείες είναι να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας.

 

Αντίστοιχα, στην Ιταλία, υπάρχει το Cassa Integrazione. Το σύστημα αυτό δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να επιβάλλει εκ περιτροπής απασχόληση -με την επιχείρηση να παραμένει υποχρεωτικά σε λειτουργία- ενώ το κράτος καλύπτει ένα τμήμα του μισθού που περικόπτεται. Στο ιταλικό μοντέλο έχει θεσπίζεται πλαφόν ανάλογα με τον μηνιαίο μισθό του εργαζόμενου. Είναι βέβαιο ότι θα δούμε και στην Ελλάδα αυτό το μοντέλο»