Καθησυχαστικός εμφανίζεται ο επίκουρος καθηγητής Επιδημιολογίας και μέλος της επιτροπής εμπειρογνωμόνων, Γκίκας Μαγιορκίνης, ως προς την πιθανότητα να νοσούν βαρύτερα οι εμβολιασμένοι με την πρώτη δόση οποιουδήποτε εμβολίου για τον κορωνοϊό.

Σε ανάρτησή του στο facebook ξεκαθαρίζει εξάλλου πως δεν αυξάνεται η πιθανότητα “δημιουργίας” νέων μεταλλαγμένων στελεχών ή στελεχών που θα ξεφεύγουν από τα εμβόλια.

Ολόκληρη η ανάρτησή του κ. Μαγιορκίνη:

Επειδή έχουν ακουστεί διάφορες ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΣ ΘΕΩΡΙΕΣ πρόσφατα σχετικά με τους κινδύνους από τη μόλυνση πριν ή λίγο μετά την πρώτη δόση οποιουδήποτε εμβολίου SARS-CoV-2:

1) Δεν αυξάνεται η βαρύτητα της νόσου, αντιθέτως σε κάθε περίπτωση η βαρύτητα θα είναι τουλάχιστον μικρότερη. Η λογική ότι ο οργανισμός ζορίζεται να παράγει αντισώματα και άρα δεν μπορεί να καταπολεμήσει τον ιό δεν ευσταθεί, ούτε έχει παρατηρηθεί ποτέ. Εννοείται ότι προστατευόμαστε μέχρι να έχουμε πλήρη ανοσία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αν μολυνθούμε στην πορεία θα είμαστε χειρότερα!

2) Δεν υπάρχουν εμπειρικά στοιχεία ότι αυξάνεται η πιθανότητα “δημιουργίας” νέων μεταλλαγμένων στελεχών ή στελεχών που θα ξεφεύγουν από τα εμβόλια. Δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα στον άνθρωπο όπου “μεταλλαγμένο στέλεχος ιού ξέφυγε” ως αποτέλεσμα μολύνσεων στο μεσοδιάστημα δόσεων. Αν ίσχυε αυτό, θα έπρεπε να μας απασχολεί πολύ περισσότερο η σταδιακή αποδυνάμωση της ανοσολογικής απόκρισης αυτών που μολύνθηκαν στο πρώτο ή δεύτερο κύμα παρά η “φρέσκια ανοσία” από τις πρώτες δόσεις.

3) Οι ανοσολογικές αποκρίσεις που παρατηρούνται από την πρώτη δόση των εμβολίων που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα είναι ΙΣΧΥΡΕΣ και ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν έχουν καμία σχέση με τις ατελείς ανοσολογικές αποκρίσεις που συνέβαλαν στη γένεση των γνωστών μεταλλαγμένων στελεχών (Βρετανικό, Νοτιοαφρικάνικο, Βραζιλιάνικο). Αυτές παρατηρούνται σε χρονια ανοσοανεπαρκείς όπου μέσω ατελούς και άκαρπης ανοσολογικής απόκρισης (μία διαδικασία που θυμίζει τα πειράματα “serial passage”) ο ιός πολλαπλασιάζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα (πιθανώς και μεγαλύτερο από μήνα) με αποτέλεσμα να έχει το απαιτούμενο χρονικό διάστημα να αναπτύξει τις μεταλλάξεις που χρειάζεται.

4) Τέλος θα πρέπει να διαχωρίσουμε το φαινόμενο των “leaky vaccines” δηλαδή των εμβολίων που δεν διακόπτουν την μετάδοση όπου θεωρητικά (σε ένα από τα πολλαπλά σενάρια που έχουν εξετσθεί) μπορεί να οδηγήσουν στην δημιουργία πιο επιθετικών ιών για αυτούς που παραμένουν ανεμβολίαστοι. Αυτό θα το βλέπαμε αν οι 2 δόσεις έκοβαν πλήρως τη μετάδοση, ενώ η μία δόση την επιτρέπει. Ούτε αυτό το φαινόμενο το έχουμε δει ως αποτέλεσμα ενδιάμεσων μολύνσεων σε πολυδοσικά σχήματα στους ανθρώπους.