Εκκινώντας από τη στάση της κυβέρνησης στο ζήτημα του ασύλου, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Έφη Αχτσιόγλου με άρθρο της στην «Εφημερίδα των Συντακτών» με τίτλο: «Η καθημερινότητα των ελληνικών πανεπιστημίων και ο κ. Μητσοτάκης», καταλογίζει ευρύτερα στην κυβέρνηση πως με αρχή της ότι «το δημόσιο αγαθό είναι προβληματικό», εμφανίζεται πολέμια απέναντι σε καθετί δημόσιο, προς όφελος του ιδιωτικού.

«Την ίδια στάση ακολουθούν τα στελέχη της Κυβέρνησης, για τα δημόσια πανεπιστήμια, την ίδια για το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, την ίδια για τη δημόσια υγεία. Οτιδήποτε είναι δημόσιο είναι προβληματικό, και ο μόνος τρόπος να υπάρχει “πρόοδος” είναι να μετασχηματιστεί το δημόσιο με όρους ιδιωτικού», αναφέρει η τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης του ΣΥΡΙΖΑ. Προσθέτει ότι «ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης με πάθος καθημερινά υπερτονίζουν τα προβλήματα των δημόσιων δομών που βρίσκονται υπό την εποπτεία τους, συγκροτώντας με επιμονή μια εικόνα κατάρρευσης και διάλυσης τους, άλλοτε αναδεικνύοντας ρεαλιστικά προβλήματα στα οποία προσδίδουν σουρεαλιστικές διαστάσεις και άλλοτε κατασκευάζοντας ψευδείς ειδήσεις».

«Αντί να αισθάνονται την υποχρέωση ως προϊστάμενες αρχές να υπερασπιστούν το δημόσιο και να δουλέψουν για τη βελτίωσή του, τοποθετούνται ως επί της αρχής πολέμιοί του», σχολιάζει.

Μιλώντας ειδικότερα για το άσυλο και την κατάσταση στα πανεπιστήμια κάνει λόγο για «μεθόδευση», «σκόπιμη παραπληροφόρηση και καλλιέργεια μιας εικόνας των δημόσιων πανεπιστημίων ως χώρων όπου ανθεί το έγκλημα και κυριαρχεί η αυθαιρεσία», εικόνα για την οποία ασκεί κριτική και στον κ. Μητσοτάκη. «Προφανώς αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στα δημόσια πανεπιστήμια», σχολιάζει, «αλλά σε ό,τι αφορά τουλάχιστον το ζήτημα της εγκληματικότητας το υπάρχον νομικό πλαίσιο είναι επαρκέστατο», επισημαίνοντας ότι με αυτό η επέμβαση αστυνομικής δύναμης γίνεται αυτεπάγγελτα σε περιπτώσεις που τελούνται κακουργηματικές πράξεις.

Κατόπιν αυτών η κ. Αχτσιόγλου αναφέρει ότι η κατάργηση του ασύλου εξυπηρετεί «μία υλική υπόμνηση -και μάλιστα διαρκή- στο συλλογικό συνειδητό ότι το δημόσιο είναι κάτι το εξαιρετικά εκφυλισμένο», για να καταλήξει υπογραμμίζοντας: «Από αύριο, εν έτει 2019, η προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας θα ξαναγίνει αντικείμενο διεκδίκησης».