Ο γνωστός λυράρης, Στέφανος Μεσσαριτάκης, μιλάει στο Voucher Ergasia για το θέμα της χρήσης POS ακόμα και από καλλιτέχνες!

---

Θα φανταζόσασταν ποτέ πως σε ένα κρητικό γλέντι θα δείτε τον λυράρη να έχει πάνω του POS; Κι όμως, σύμφωνα με την απόφαση του ΥΠΟΙΚ, πλέον είναι υποχρεωμένοι να έχουν το σχετικό μηχάνημα και να πληρώνονται μέσω αυτού, με κάρτα, σε γάμους, πανηγύρια, αλλά και σε οποιαδήποτε κοινωνική εκδήλωση καλούνται να παίξουν.

Σημεία των καιρών; Αγνωστο, αλλά το συγκεκριμένο θέμα δείχνει τη ξεκάθαρη πρόθεση της κυβέρνησης να πατάξη το “μαύρο” χρήμα. Το αν με αυτό ελλοχεύει ο κίνδυνος να “πεθάνει” η παράδοση είναι κάτι που σηκώνει συζήτηση.

Το Voucher Ergasia επικοινώνησε με τον Στέφανο Μεσσαριτάκη, έναν από τους πιο γνωστός και καταξιωμένους λυράρηδες της Κρήτης. Η έκπληξη του για τα νέα δεδομένα εμφανής, αλλά έδειξε θετικός στη χρήση POS υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

«Η μοναδική περίπτωση που καταλαβαίνω το POS είναι η πληρωμή του λυράρη για μία εκδήλωση. Δίνει τη δυνατότητα σε ένα ζευγάρι, για παράδειγμα, που έφερε λυράρη στο γλέντι του γάμου, να τον πληρώσει με κάρτα. Εδώ, βέβαια, πάμε σε άλλα πράγματα, αφού για να έχει POS ο λυράρης θα πρέπει να κάνει και έναρξη. Υπάρχει λυράρης που έχει κάνει έναρξη;», τόνισε χαρακτηριστικά ο Κρητικός καλλιτέχνης ενώ αναφέρθηκε και στο θέμα της παράδοσης:

«Το φιλοδώρημα είναι προαιρετικό. Είναι, επίσης, η παράδοσή μας. Δεν μπορείς να βάλεις POS σε αυτό! Δηλαδή θα φορολογήσουμε το φιλοδώρημα;»

Και συνέχισε ο κ.Μεσσαριτάκης: «Θεωρώ ακραίο το μέτρο. Θα «σκοτώσουμε» την παράδοση; Αν θέλει, δηλαδή, κάποιος να δώσει ένα φιλοδώρημα θα φορολογηθεί από το κράτος; Γενικά πάντως βλέπω ότι είναι ένα θέμα που θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα παρά λύσεις και χρειάζεται μεγάλη προσοχή».

Αξίζει να σημειωθεί πως σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα, το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας εξέδωσε ανακοίνωση.

Σε αυτή αναφέρεται χαρακτηριστικά:

«Η ρύθμιση αυτή δημιουργεί πολλά προβλήματα στο χώρο της καλλιτεχνικής δραστηριότητας των εικαστικών καλλιτεχνών και διαμορφώνει ένα επαγγελματικό και οικονομικό τοπίο, που δυσχεραίνει περισσότερο την ανεξαρτησία της Τέχνης στη χώρα μας.
Επιπλέον θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι αυτή η μεταβολή πραγματοποιήθηκε αιφνιδιαστικά και χωρίς να έχει προηγηθεί διαβούλευση με τους συλλογικούς φορείς της καλλιτεχνικής ζωής στη χώρα μας, όπως είναι το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.

Η καλλιτεχνική δημιουργία δεν είναι αντικείμενο «λιανικής» συναλλαγής. Η εικαστική δημιουργία, είναι κοινωνικό αγαθό ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡEYMA, δεν συνιστά μια τυπική επαγγελματική δραστηριότητα. Πολύ περισσότερο δεν έχει εμπορικό χαρακτήρα, δεν αποτελεί επαγγελματική δραστηριότητα με μόνιμη διάθεση του παραγόμενου έργου (τα έργα τέχνης δημιουργούνται και συνήθως παραμένουν στο περιθώριο των οικονομικών συναλλαγών αποτελώντας παρακαταθήκη για τη μελλοντική δημιουργία, δεν μπαίνουν στην πλειονότητά τους σε διαδικασία συναλλαγών, χρειάζεται πολύς χρόνος για να δημιουργηθούν, παραμένουν στα εργαστήρια για χρόνια χωρίς να διακινούνται) και επιπλέον οφείλουμε να λάβουμε υπόψη μας την κοινωνική αξία και προσφορά της καλλιτεχνικής δραστηριότητας.

Πρόκειται επομένως για μια δραστηριότητα, που δεν αποφέρει εγγυημένο και σταθερό εισόδημα και βεβαίως δεν έχει συστηματικό χαρακτήρα. Τα στοιχεία αυτά αποτέλεσαν και το θεμέλιο του ν. 2676/1999, που στο άρθρο 71 ορίζει ότι εικαστικοί καλλιτέχνες μέλη του ΕΕΤΕ δεν υπάγονται στον ΕΦΚΑ (πρώην ΤΕΒΕ) για κάθε είδους καλλιτεχνική δραστηριότητα, εκτός αν οι ίδιοι το επιθυμούν. Το παραπάνω σκεπτικό επαναλήφθηκε και στην εγκύκλιο του Υπουργείου Εργασίας και Υπουργείου Οικονομικών με αριθμό Φ.10035/014.9242/189 (6-2-2018) με θέμα « Απασχόληση συνταξιούχων εικαστικών καλλιτεχνών », με βάση την οποία «η άσκηση της δραστηριότητας του εικαστικού καλλιτέχνη και μετά την έναρξη συνταξιοδότησης του με βάση το άρθρο 20 του ν.4387/2016 δεν υπάγεται υποχρεωτικά στην ασφάλιση του ΕΦΚΑ και δεν επιφέρει επιπτώσεις στο ποσό της χορηγούμενης σύνταξης». Επομένως έχουμε αναγνώριση της ιδιοτυπίας της εικαστικής καλλιτεχνικής δραστηριότητας σε μια πορεία ετών, που αποτυπώνεται σε κείμενα τόσο νομικά όσο και σε εγκυκλίους που έχουν εκδοθεί.
Η παραγνώριση αυτών των στοιχείων από την τελευταία Υπουργική Απόφαση επιδεινώνει τις επαγγελματικές συνθήκες των εικαστικών καλλιτεχνών και προκαλεί δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις. Οι τελευταίοι έχοντας στη συντριπτική τους πλειονότητα ένα πολύ μικρό ετήσιο εισόδημα, καλούνται να επωμιστούν το κόστος αγοράς ή ενοικίασης συσκευών πληρωμής με κάρτα (POS) και να υποστούν εισοδηματικές μειώσεις εξαιτίας των προμηθειών , που λόγω των ηλεκτρονικών συναλλαγών θα πρέπει να καταβάλουν στα τραπεζικά ιδρύματα.

Η ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ Είναι φανερό ότι είμαστε μπροστά σε νέο αγώνα, για τα αυτονόητα».