Σύσσωμη, συμπολίτευση και αντιπολίτευση των δημοκρατικών κομμάτων από τη στιγμή που εισήλθε η χώρα μας στα μνημόνια θα έπρεπε να είναι προσηλωμένοι σε ένα στόχο, να την επαναφέρουν στη κανονικότητα, αφού προηγουμένως την έχουν απαλλάξει από τις κακοδαιμονίες του παρελθόντος.

Η περίσταση απαιτούσε οι ρυθμοί συναίνεσης της εργασίας να είναι τόσο υψηλοί ωσάν να είχε κηρυχθεί η χώρα μας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Η καθολική συμπόρευση των δημοκρατικών δυνάμεων δεν επετεύχθη, ώστε να προκύψουν τάχιστα οι καλύτερες αποφάσεις και λύσεις για τα κολοσσιαία προβλήματα που εμφανίστηκαν.

Απεναντίας, όλες οι Κυβερνήσεις στα χρόνια των μνημονίων είχαν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τις προερχόμενες από τους εταίρους μας και το ΔΝΤ πιέσεις που απαιτούσαν επώδυνες παραχωρήσεις και συμβιβασμούς, αλλά και τις αντιδράσεις που εκδηλώνονταν από τα εκτός Κυβερνήσεων πολιτικά κόμματα.

Όσο για τη σημερινή Κυβέρνηση, δέχεται και αυτή με τη σειρά της σφοδρές αντιδράσεις. Και σαν να μην έφτανε αυτό, επιπλέον επιχειρείται με ένα πολυεπίπεδο βραχυκύκλωμα η ακύρωση του έργου της.

Παρά ταύτα, η προσπάθεια βρίσκεται στο αποκορύφωμα της προκειμένου να διευθετηθούν οι οικονομικές εκκρεμότητες και να διορθωθούν οι όποιες αδικίες προέκυψαν στα χρόνια της κρίσης και σε πεδίο πλέον πιο καθαρό να διευθετηθούν τα εξίσου σημαντικά θέματα που αφορούν στην ανάπτυξη και στην αύξηση των θέσεων εργασίας.

Η τελική ευθεία μας οδηγεί στο σταυροδρόμι των εκλογών, από όπου θα κριθεί από όλους εμάς με την ψήφο, εάν δεν έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας, ποια πορεία θα ακολουθήσουμε. Αυτή που οδηγεί στο μέλλον ή αυτή που μας γυρίζει στο παρελθόν;