Ο ηθοποιός Προκόπης Αγαθοκλέους, ο οποίος υποδύθηκε τον Άγιο Παΐσιο, στην σειρά «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό» μίλησε στο voucherergasia.gr για τα όσα βίωσε μέσα από το ρόλο του.
Ο Προκόπης Αγαθοκλέους ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Ήταν δύσκολο να αναμετρηθεί ένας ηθοποιός με την βιογραφία μιας τόσο βαθιά πνευματικής και σπουδαίας μορφής της Ορθοδοξίας, όπως ο Άγιος Παΐσιος, ο οποίος σε όλη τη διάρκεια της ζωής του κατάφερε να αφιερωθεί με αγάπη Χριστού και φόβο Θεού στους συνανθρώπους του με απέραντη θυσιαστική αγάπη.
Η δυσκολία ήταν να αναμετρηθώ πνευματικά κυρίως με τον ρόλο, πέρα από την πρακτική δυσκολία της ενσάρκωσης πολλών ηλικιών»
«Το καλοκαίρι θα υπάρξει ένα νέο εγχείρημα με θέμα το βίο του Αγίου Παϊσίου, με περιοδεία στην Ελλάδα και στην Κύπρο, μαζί με τον Πέτρο Γαϊτάνο.
Μέσα από μια μουσική, αφηγηματική παράσταση, με παραδοσιακά όργανα και βυζαντινή χορωδία θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε τον φόρο τιμής σε έναν μεγάλο Άγιο της εποχής μας.
Σιγά – σιγά θα ξεκινήσουμε τις πρόβες, και από τέλη Ιουνίου θα περιοδεύσουμε στην Ελλάδα και στην Κύπρο»
«Εισπράττουμε μεγάλη και πλατιά αγάπη από τον κόσμο. Το βασικότερο είναι ότι όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι έχει επιτελεστεί ένα μικρό θαύμα.
Η σειρά δημιούργησε στο λαό ένα κοινό αίσθημα. Αρχικά «έψαχνε στέγη». Αρκετά κανάλια την είχαν απορρίψει, υπό το φόβο να μην χαρακτηριστούν «προπαγανδιστές» της ορθοδοξίας.
Δεν ήταν πολύ εύκολο να βρεθεί μια πνευματικού περιεχομένου σειρά σε κάποιο κανάλι. Αυτό καταρρίπτεται πλέον παταγωδώς, και μάλιστα πολλά κανάλια ψάχνουν πια δημιουργήματα τέτοιου περιεχομένου. Αυτό είναι πολύ αισιόδοξο, γιατί ο κόσμος αποδεικνύει ότι αυτή η στροφή «προς τα μέσα», ήταν μια υπέρτατη ανάγκη του ελληνισμού, αλλά και των απανταχού ορθοδόξων.
Αυτό το αναφέρω καθώς όπως εισπράττουμε αυτήν την αγάπη από τους Έλληνες και Κύπριους αδελφούς, την εισπράττουμε και από τις ορθόδοξες χώρες στο εξωτερικό. Λαμβάνω καθημερινά εκατοντάδες μηνύματα.
Πολλές φορές δεν ξέρω να το διαχειριστώ αυτό που γίνεται. Είναι και για μένα πρωτόγνωρο. Όπου εμφανιστούμε εισπράττουμε «θέρμη ψυχής» από πολύ κόσμο. Από όλες τις ηλικίες και από όλους τους τύπους ανθρώπων. Ακόμα και από άθεους έχουμε πάρει συγχαρητήρια»
«Άλλαξε η συνειδητότητα μου. Το πώς αντιλαμβάνομαι και σκέπτομαι τα πράγματα, και πώς μετανοώ. Αυτό είναι για μένα το σημαντικότερο. Σαν άνθρωπος δεν θα πάψω ποτέ να κάνω λάθη. Μπορώ όμως να τα μειώσω, και όταν τα κάνω να ζητώ συγχώρεση και από αυτούς που πλήγωσα, και από τον ίδιο το Θεό»
«Στη διάρκεια των γυρισμάτων βιώσαμε πολλά ανεξήγητα πράγματα. Βιώσαμε αλλαγές καιρικών συνθηκών από τη μια στιγμή στην άλλη, γιατί ήταν ζητούμενο για να γίνει η σκηνή»
«Νιώθω ότι θαύματα κανείς μπορεί να βιώσει, καθημερινά αρκεί να μπορεί να τα δει.
Με έχει σημαδέψει μια απάντηση του Αγίου, όταν ερωτήθηκε «τι είναι το θαύμα», και απάντησε ότι το θαύμα επιτελείται τη στιγμή που κανείς συμμετέχει στον πόνο του άλλου»
«Ήταν φορές που αισθανόμουν πολύ έντονα την παρουσία του Αγίου. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Μια μέρα είχα πολύ κούραση και τρομερή δυσκολία να αποστηθίσω μια προσευχή. Κάθισα μπροστά στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας στο Στόμιο, και ενώ ήμουν εντελώς αδιάφορος, ακούγοντας οδηγίες, και αντιμετωπίζοντας όλα τα τεχνικά ζητήματα του συνεργείου, κοίταξα την εικόνα, ξέσπασα σε λυγμούς, και μου «βγήκε» όλο το κείμενο από την αρχή ως το τέλος»
«Προετοιμαζόμενος για τον ρόλο διέμεινα στο Άγιο Όρος, στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπεδίου, όπου προεξάρχοντος του Γέροντος Εφραίμ έγινα αποδέκτης μιας βαθιά πνευματικής και θερμής φιλοξενίας από όλους τους πατέρες της Μονής.
Ο πατέρας Μάξιμος, επίσης πνευματικός μου καθοδηγητής μας άνοιξε την καρδιά του, και μας βοήθησε σε οποιαδήποτε εργασία εντός και εκτός Μονής, προκειμένου να φτάσω στην πνευματικότητα που αναζητούσα με μεγάλο πόθο, πριν πάω στην Κόνιτσα για να ξεκινήσω τα γυρίσματα.
Την τελευταία μέρα της διαμονής μου, εξομολογήθηκα, μπήκα στην εκκλησία, κοινώνησα, και με έβαλαν στο ιερό. Έφεραν την Αγία Ζώνη και μου την έβαλαν στο κεφάλι, για να ξεκινήσω αυτό το όμορφο «ταξίδι», με τις ευλογίες του Γέροντα Εφραίμ, και όλων των πατέρων της Μονής, τους οποίους ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου. Ήμουν κατασυγκινημένος. Στη διάρκεια της παραμονής μου, συμμετείχα στα διακονήματα της Μονής, κι αυτό με γαλήνευε»